ชีวิตที่เหลืออยู่
นั่งคิดรำพึงถึงตน
ค่อนชีวิตผ่านพ้น
เวียนวนพ้นกาลดั่งฝัน
คืนวันผันผ่านอัศจรรย์
เกินใจยึดมั่น
เยาว์วัยเหมือนดั่งวันวาน
อ่อนแรงร่วงโรยสังขาร
มิอาจต้านทาน
ผันแปรแน่แท้ตามกรรม
ชีวิตหันเหเซถลำ
ชอกช้ำระกำ
ระคนปนสุขทุกข์ไป
อยากเหลือเวลาแก้ไข
ยังไม่ทันไร
ความตายอาจใกล้มาเยือน
เร่งสร้างทำบุญเสมอเหมือน
ชีวิตลางเลือน
ดั่งเปลวเทียนต้องสายลม
อาจดับลงพายุโหม
ไม่อนุโลม
เวลาเนิ่นช้านานไป
หากต้องสิ้นอายุขัย
ไม่ทันเตรียมใจ
บ่วงกรรมย้ำเตือนติดตา
ยากจักพ้นทุกข์ได้หนา
คงต้องกลับมา
ชดใช้กรรมเวรเรื่อยไป
วัฏสงสารหรือไฉน
ยากเย็นเหลือใจ
ให้หลุดพ้นผ่านนิพพาน
เฝ้าส่องมองดูสังขาร
ศีลสมาธิญาน
นำตนพ้นทุกข์สุขใจ
ธรรมะพุทธะแน่ไซร้
ชี้นำคลาไคล
ยามสิ้นอายุขัยเทอญ
Tawat Lim, June 30, 2016
http://pantip.com/topic/35331568
ขอขอบคุณ ภาพจาก
http://www.school-of-digital-photography.com/
